พำเพ้อ ตอนดึกๆ คิดในใจไม่รู้ว่าจะเขียนไว้ดีหรือเปล่า

มันแปลกเล็กสำหรับการย้ายบันทึกชีวิตผมเข้ามาอยู่ในบล็อกแห่งนี้ รวบรวมชีวประวัติต่างๆและประสบการณ์ที่เคยได้เจอมาใน้ชีวิต เพื่ออนาคตจได้เขียนหนังสือกับเข้าบ้าง (นั้นเป็นความคิดแรกๆในการเขียนไดร์อารี่เลยก็ว่าได้) ส่วนตัวผมชอบเขียนบันทึกเกี่ยวกับความรักของผมไว้เสมอๆ และผมก็ยังเขียนถึงมันอยู่เลื่อยๆแบบลับๆ มีสมุดบันทึกหลายๆเล่มที่ผมเก็บติดตัวไว้ตลอดเมื่อย้ายไปไหนมาไหนนาน ผมก็จะนำนั้นไปเสมอๆครับ

และครั้งนี้ไม่ได้เขียนถึงความรักของผมนานมากแล้ว และผมก็คิดถึงความรักของผมมาก ถ้าคุณได้อ่านมาถึงตรงนี้อาจจะงงได้ครับ เพราะอะไรถึงต้องเขียนถึงความรักของตัวเอง เพราะความรักคือความรู้สึกที่จดจำไม่มีวันลืมถึงการกระทำที่ผ่านมาหรือแม้กระทั่งจะทำในอนาคต

วันนี้คิดถึงเธออีกแล้วกับคนเก่าๆที่ยังมาวนเวียนในชีวิตผมอยู่เสมอๆ เขาเป็นทั้งเพื่อนเก่าและแฟนเก่าของผมสนิดสนมกันเป็นอย่างดี เมื่อเข้าหน้าหนาวที่ไรหัวใจผมก็เป็นแบบนี้รู้สึกนึกคิดถึงเธอที่จากกันมานานสี่ห้าปีที่ผ่านมา ไม่ได้เจอกันเลย ถงแม้ปัจจุบันนั้นจะมี Facebook นั้นก็ทำให้ผมยิ่งต้องปวดหัวใจมากขึ้นไปสะอีก มากกว่าการได้เห็นรูปและสถานการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับเธอ

มันคงจะทำใจยาก แสนยากถ้าเป็นไปได้ก็ขอแค่ได้พบเธออีกสักครั้งก็พอ…