การจะจบ (แต่ตอนเขียนนี้เป็นวันที่สอบโปรเจคจบ) ได้นั้นต้องผ่านอะไรมามากมายในการศึกษา ผมเป็นเด็กคนหนึ่งเรียนสองคณะใน พระจอมเกล้า พระนครเหนือ นั้นคือ คณะวิทย์ ที่ผมเลือกเรียนเพราะชอบและรักในสาขา แต่ไม่สามารถเรียนให้จบได้จึงเลือกที่จะออกมาเรียนคณะที่ทำงานอยู่นั้นก็คือ วทอ. หรือวิทยาลัยเทคโนโลยีอุตสาหกรรม ผมจะไม่พูดถึงคณะนี้ว่าทำให้ถึง แรกว่าวิทยาลัย ไปหาข้อมูลเอาเอง ก่อนหน้านี้ผมได้ทำการสอบป้องกันก่อนที่จะมาลงทะเบียนซัมเมอร์นี้ เพราะการคำนวนตารางสอบของผมยังมีข้อมผิดพลาดอีกเยอะเลยเลือนออกมาสอบเทอมซัมเมอร์จะดีกว่า และวันนี้ได้เห็นอะไรหลายๆอย่างที่ผมไม่นึกว่าจะเจอ การสอบผมรู้อยู่แล้วกับตัวว่าไม่เจ๋งจริงโดนแน่ๆในการสอบจบของ คณะนี้หรือโดยเฉพาะหลายๆสาขาในนี้จะโหดมาก ตรวจทุกตัวหนังสือและทุกตัวในการเขียนโปรแกรมเลยก็ว่าได้ถ้าเป็นโปรแกรม หรือเป็นชินงานก็จะโดนเช่นกัน และมีเด็กที่เป็นรุ่นน้องที่สอบไม่ผ่าน ต้องมาสอบใหม่และรับสารภาพว่าให้เพื่อนช่วยเขียน ผมก็เลยมองว่าทำไมไม่ให้เพื่อนสอน อย่าน้องผมก็จ่างเขามาซ้ำน้องผมก็มีความรู้ในการทำงานหรือทำชิ้นงานออกมาแต่ทำไมถึงทำไม่ เพราะระยะเวลาในการทำโปรเจคหรือเปล่า หรือการเสนอหัวข้อที่ยากเกินไปหรือทำไม่ได้เลยหรือเปล่า ฝากเอาไปคิดกันนะครับว่าระบบการศึกษาในไทยทำไมถึงต้องปรับหลักสูตรการบ่อยๆ มันเป็นเพียงจุดเล็กๆของระบบการศึกษาหรือหลักสูตรก็จริงครับ แต่มันก็เป็นปัญหาใหญ่สำหรับเด็กนักศึกษาที่จะจบช้า แต่ถ้าอาจารย์บ่อยผ่านเด็กก็ไม่มีคุณภาพที่จะออกไปทำงานอีกอยู่ด้วย แล้วเราละคนที่อยู่ในวงการวิชาการอย่างมองเห็นแต่ทำอะไรไม่ได้ เช่นกันครับ